پایان نامه ها و مقاله های ارشد

فصل دوم

پیشینه پژوهش

 

2-1 شیوه­های فرزندپروری

2-1-1 تعاریف شیوه­های فرزندپروری

منظور از شیوه­های فرزندپروری والدین، نحوه ارتباط و طرز برخورد والدین نسبت به فرزندان، احساسات و علاقه آن­ها به یکدیگر و چگونگی دخالت یا عدم دخالت آن­ها در کار­های مهم و همکاری آن­ها است (شریعت­مداری، 1376).

رابطه بین کودکان و والدین وسایر اعضای خانوده را می­توان به عنوان نظام یا شبکه­ای از روابط دانست که در کنش متقابل با یکدیگر­اند (برون فن برنر[1]، 1979؛ به نقل از برک، ترجمه محمدی، 1383).

روابط والدین و فرزندان یا به عبارت دیگر شیوه­های فرزندپروری در بین گروه­های اجتماعی ابعاد مختلفی دارد و فقط شامل تغییرات یک نواخت نمی­شوند. به طوری که ممکن است والدین هم فرزندان خود را دوست بدارند و هم آن­ها را طرد نمایند. یا اینکه در عین دوست داشتن آنان، در انضباط سخت­گیری کنند. پاسخ فرزند نیز صرفأ به یک جنبه از رفتار والدین یا شخصیت آن­ها ارتباط پیدا نمی­کند بلکه ماحصل ترکیب عوامل مختلف می­باشد. هر چند پیش­بینی ویژگی­های بعدی بر مبنای روش­های خاص فرزند­پروی بسیار دشوار است (افروز، 1371).

لاپلانتین[2] (2000) در پژوهشی دریافت که وجود شیوه­های فرزندپروری سالم روانی و فرهنگی فرزندان در گرو یک نکته اساسی است؛ یعنی خانوده­هایی که فرزندان آنان در سلامت روان کامل به سر می­برند، یک نکته مشترک در شیوه­های تربیتی خود اعمال می­کنند و آن عبارت است از «حضور والدین در جمع خانواده و داشتن رابطه آموزشی و نیز وجود ارتباط کلامی مؤثر با فرزندان» (لاپلانتین، 2000).

رابطه­ی والدین اعم از آموزشی یا غیر آموزشی با فرزندان، رابطه یکسان و بر طبق یک الگو و یک مدل خاص نیست. براساس تحقیقی در فرانسه، این مدل در ارتباط با طبقه اجتماعی خانواده می­باشند (ژیفو، لوواسور[3]، 1995).

بدون تردید می­توان گفت یک مدل فرزندپروری در همه خانواده­ها وجود ندارد، بلکه به تعداد خانوده­ها روش­های فرزندپروری وجود دارد (کاستلان[4]، 1998).

[1] – Bronfen brener

[2] – Laplantine

[3] – Giffo & Levasseur

[4] – Castellan

متن کامل پایان نامه